جدایی از رابطهای که هنوز عشق در آن وجود دارد، یکی از سختترین تجربههای عاطفی انسان است. دلیل اینکه بعضی افراد بعد از جدایی راحتتر به زندگی برمیگردند و بعضی دیگر مدتها گرفتار میمانند، تا حد زیادی به سبک دلبستگی آنها برمیگردد.
⸻
دلبستگی ایمن
افراد با دلبستگی ایمن معمولاً بعد از جدایی غمگین میشوند اما توانایی کنار آمدن با این غم را دارند.
•آنها هیجانات خود را راحتتر ابراز میکنند.
•از حمایت دوستان و خانواده کمک میگیرند.
•به مرور میتوانند رابطه را پشت سر بگذارند و به سمت رشد و تجربههای جدید حرکت کنند.
⸻
دلبستگی اضطرابی
جدایی برای این افراد بسیار دردناک است.
•آنها مدام به شریک سابق فکر میکنند و نمیتوانند ذهن خود را رها کنند.
•ترس از تنها ماندن، احساس بیارزشی و نگرانی از اینکه «دیگر کسی مرا دوست نخواهد داشت» در آنها پررنگ است.
•گاهی تلاشهای مکرر برای تماس یا بازگرداندن رابطه دارند.
⸻
دلبستگی اجتنابی
افراد اجتنابی در ظاهر آرام و منطقی به نظر میرسند، اما درونشان پر از هیجان سرکوبشده است.
•آنها سعی میکنند احساسات خود را نادیده بگیرند.
•ممکن است سریع وارد یک رابطه جدید شوند تا با غم جدایی مواجه نشوند.
•این سرکوب هیجان در بلندمدت میتواند به مشکلاتی مثل افسردگی یا فاصله عاطفی در روابط بعدی منجر شود.
⸻
دلبستگی آشفته
این افراد در جداییها سردرگمی بیشتری دارند.
•گاهی شدیداً به رابطه میچسبند و گاهی ناگهانی فاصله میگیرند.
•همزمان هم میترسند تنها بمانند و هم از صمیمیت میگریزند.
•به همین دلیل فشار روانی بیشتری تحمل میکنند و نیاز بیشتری به کمک تخصصی دارند.
⸻
جمعبندی
جدایی همیشه سخت است، اما واکنش ما به آن تا حد زیادی به سبک دلبستگی ما بستگی دارد. شناخت سبک دلبستگی کمک میکند بفهمیم چرا به شکلی خاص با جدایی برخورد میکنیم و چگونه میتوانیم سالمتر از این مرحله عبور کنیم.
رواندرمانی میتواند در این مسیر نقش مهمی داشته باشد؛ چه برای یادگیری تنظیم هیجان، چه برای بازسازی اعتمادبهنفس و چه برای آماده شدن برای روابط آینده